نوع مقاله : مقاله مروری
نویسنده
دانشجوی کارشناسی دانشگاه خوارمی (دانشکده علوم مالی خوارزمی)
چکیده
شرکت‌های بزرگ با هدف گسترش دامنه فعالیت‌های اقتصادی خود و در راستای پاسخگویی به نیازهای مختلف فنی، مالی و علمی، تلاش می‌کنند با خرید سهام شرکت‌های کوچکتر توانایی‌شان را بسط و توسعه دهند. با گسترش گروه شرکت‌ها و پدید آمدن شرکت‌های سرمایه‌گذاری، مسأله تلفیق صورت‌های مالی این واحدهای اقتصادی و حسابداری تلفیقی مطرح می‌گردد.
مطابق استاندارد شماره ۱۸ حسابداری ایران تحت عنوان صورت‌های مالی تلفیقی و حسابداری سرمایه‌گذاری در واحدهای تجاری فرعی، تهیه و ارائه صورت‌های مالی تلفیقی از سال ۱۳۸۰ الزامی گردیده است.
حسابداری تلفیقی یک انتخاب محبوب برای شرکت‌های تجاری بزرگ محسوب می‌شود، چرا که هدف از این سازمان‌ها هم‌افزایی یک ارزش در مجموعه، نسبت به مجموعه ارزش تشکیل‌دهنده است که غالباً سبب ترکیب سازمان‌ها با یکدیگر می‌شود.
با استفاده از صورت های مالی تلفیقی می‌توان میزان سود و زیان شرکت را در نظر گرفته و برنامه مناسبی برای پیشرفت شرکت و جلوگیری از ضرر و ورشکستگی آن اتخاذ کرد. حسابرسان هر شرکت باید صورت های مالی تلفیقی را در اولویت قرار دهند و در زمان مناسب بدون کم کاری و بی دقتی، آن را در اختیار سهامداران، سرمایه‌گذاران و دولت قرار دهند.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)